WENEN, 2.Dag: Jo-looking…

[picasaView album=’WIEN02′ Directview] Vrijdagmorgen vertrokken we ons ontbijt naar je kamer gebracht, aangezien het authentiek gedeelte van een suite. We gingen toen naar het stadspark, er kort bezoek aan het Johann Strauss(Zoon) Monument, de Steirereck met zuivel en liep naar Stephansplatz, waar we een bezoek aan de kathedraal, en ik draaide de Bummerin mijn eer. Dann ging es in de Dorotheergasse 6 Cafe zum Hawes , cafe een kunstenaarsdorp. Aangezien de song van Georg Danzer “Jö tonen” van 1975 Ik wilde er altijd een time-out als er echt “a Nackerter” rondhangende.

Hoe dan ook, kregen we precies de schemerige sfeer, hoe ze moeten denken bij een onveranderd sinds de 50/60er jaren Weense koffie. De faciliteit is trots gerijpt en draagt ​​het patina van de vele schrammen en deuken zonder ijdelheid tentoongesteld. De obers dragen een korte zwarte jas en een wit overhemd met een zwarte vlinderdas en zijn ook direct als zodanig herkenbaar. Met een discrete bepaling hen gebood pas gearriveerde bezoekers meteen uit het entreegebied, om behendig om hun weg te banen door de menigte. Sommige “schleichts voogdij uit de buurt van die deur” kunnen een reeds gevestigd op de lippen, maar zal waarschijnlijk niet nodig zijn door de soevereine toon. Na de buitengewoon heerlijk “grote bruine” hebben we gekeken naar de Weense kunst workshop dan, waar er waren ook textielprints van Klimt schilderijen. De Karinthische weg werd verlaten liggend op de linker en we waren op zoek naar een plek voor het avondeten. De legendarische romp van Plachutta het zou moeten zijn, maar helaas al waren geboekt voor het weekend.
Ook Ging es ins MAK: Oostenrijkers bij MAK / en probeerde ons geluk daar. De romp was waarschijnlijk niet zo sensationeel, maar het Beuschl was lekker op zijn minst. Verzadigd en uitgeput, liepen we terug naar ons appartement in het Hotel.